به گزارش کلام قلم به نقل از خبرگزاری فارس از اصفهان، چند سال پیش بود که به یکی از گالری‌های نقاشی دعوت شدم، ترکیب نقش و نگارها روی بوم، روح‌نواز بود و لذت‌بخش.
گاهی دوست داشتی توی نقاشی آبرنگ یکی از تابلوها گم شوی، کنار پنجره چوبی دل نقاشی، چای بنوشی و کتابی بخوانی یا حتی با خرگوش‌های توی باغِ مدادرنگی یکی از تابلوها هم‌بازی شوی، بدن نرمشان را لمس کنی و از بازیگوشی‌شان قهقه بزنی.
روح هنر، قدرت دارد و هنرمند را به پرواز در می‌آورد، یکی از هنرمندانی که نه تنها به نقاشی بلکه به چند رشته هنری مسلط است، زهرا امینی است.
او کارشناسی مدیریت دارد و در زمینه صنایع دستی و هنرهای تجسمی شامل هنرهایی مثل مینیاتور، رنگ و روغن و آبرنگ و انواع طراحی‌ها و خطاطی فعال است و حدود ۱۱ سال آموزشگاهی را در این زمینه‌ها دایر کرده است.
وقتی از او درمورد ورودش به دنیای هنر می‌پرسم، جواب میدهد: خیلی به هنر علاقه داشتم و به خاطر زمینه شغلی همسرم که هنر بود این پیش‌زمینه را برای ورود به عرصه هنر داشتم و بار اول با معرق چوب شروع کردم.
کارگاهی که خرج زندگی میدهد
امینی از همان ابتدای کار، فروش را نیز شروع کرده و به همراهی دو خانم دیگر، کارگاهی را دایر کرد اکنون ۲۰ سال از شروع کار کارگاه می‌گذرد و دو خانم بی‌سرپرست از این کارگاه، مخارج زندگی‌شان را درمی‌آورند.
این هنرمند صنایع دستی درخصوص این کارگاه می‌گوید: در کارگاه ابتدا کارهای ابتدایی درست می‌کردیم ولی اکنون رشته‌های معرق و شبکه‌بری چوب و مینیاتور کار می‌کنیم و فروش خوبی داریم حتی به خارج از کشور هم کارهایمان فرستاده می‌شود.
وی در ادامه می‌گوید: اولین بار که جرقه کارگاه در ذهنم زده شد، براساس نیاز بازار بود چون آن موقع بازار به ابعاد کوچک‌تری از معرق یعنی شبکه‌بری نیاز داشت و هم ساده بود هم یادگیری‌اش برای خانم‌ها راحت بود و هم اکنون ۴ نفر به طور غیرمستقیم و ۳ نفر را یه طور مستقیم در این کارآفرین سهیم کرده‌ام.
مدیر همه فن حریف
از خانم امینی می‌پرسم چرا در چند زمینه هنری فعال است و می‌گوید: روحیه‌ام اینگونه بود که دوست داشتم هنرهای زیادی یاد بگیرم و معتقدم وقتی مدیر آموزشگاه خودش در رشته‌هایی که آموزش میدهد مهارت داشته باشد، بازدهی بالایی دارد، اگر قرار باشد آن رشته را به یک مربی واگذار کند باید روی کار مربی نظارت داشته باشد تا وقتی هنر به کارآموز منتقل می‌شود به نحو احسنت آموزش داده شود و کارآموز بتواند از هنری که یاد می‌گیرد کسب درآمد کند.
هنرمند صنایع دستی معتقد است آموزش تمام نشدنی است و هرچه جلوتر می‌رویم آموزش‌ها گسترده‌تر می‌شود.
پیش خودم می‌گویم، او می‌توانست درآمدش را از فروش تولیدات کارگاهی‌اش داشته باشد، چرا آموزشگاه زده، بعد اینکه این سوال را با او درمیان می‌گذارم، پاسخ میدهد:خیلی مهم است آدم هنری را داشته باشد از آن استفاده و به نسل‌های بعد منتقل کند، هنر هرچه به دیگران انتقال پیدا کند رشد می‌کند اگر در یک رشته کارگاهی آن را مسکوت بگذاریم، رشدی در آن شاخه نیست ولی وقتی آموزش بدهیم هرکسی ایده جدیدی وارد هنر می‌کند که موجب رشد رشته هنری می‌شود.
امینی در ادامه صحبت‌هایش می‌گوید: امسال حتی رشته‌های مربی سیاه قلم، نقاشی کودکان را گذاشتیم چون هنر آموزشش یک بحث است، راه انتقالش یک بحث دیگر است.
بحث هنردرمانی را مطرح می‌کنم هنرمند صنایع دستی می‌گوید امروزی‌ها به آن می‌گویند مدیتیشن و خیلی از خانم‌ها حتی دختر‌های جوان با این رشته آرامش می‌گیرند به خصوص نقاشی، همین که سرگرم می‌شوند آرامش می‌گیرند و به خاطر کسب درآمدش هم حس ارزشمند بودن، به آن‌ها دست میدهد.
هنرمند صنایع دستی در پایان شاکی است، شاکی از عدم حمایت هنرمندان و در این باره می‌گوید: بیمه هنرمندان تا مرحله‌ای پیش رفت ولی قضیه رها شد.
- منبع خبر : خبرگزاری فارس
