طبق گزارش کلام قلم، یکی از مواردی که در پروژه‌های اقتصادی حائز اهمیت است، بحث سرمایه اولیه می‌باشد؛ در علم اقتصاد، سرمایه‌گذاری به‌معنی تخصیص منابع مالی به یک یا چند دارایی مختلف، به امید به‌دست آوردن منابع با ارزش‌تر در آینده است؛ سرمایه‌گذاری می‌تواند به دو صورت مستقیم و غیرمستقیم انجام شود؛ از انواع سرمایه‌گذاری می‌توان به خرید و فروش سهام شرکت‌ها، اوراق درآمد ثابت، مسکن، زمین، طلا، خودرو، ارزهای خارجی و … اشاره کرد.
از آنجایی که سرمایه‌گذاری با هدف کسب سود بیشتر در آینده انجام می‌شود، همیشه با سطح خاصی از ریسک همراه است و ریسک مربوطه، اجتناب‌ناپذیر است؛ به‌عبارت دیگر، این احتمال وجود دارد که با انجام یک سرمایه‌گذاری نادرست، نه‌تنها هیچ درآمدی برای سرمایه‌گذار به‌دست نیاید، بلکه ارزش سرمایه او حتی دچار کاهش شود. سرمایه‌گذاری توام با ریسک است، مخصوصا در بازارهای دارای عدم قطعیت‌های زیاد و در اقتصادهایی که پیش‌بینی آینده چندان در آن‌ها میسر نیست؛ نااطمینانی و عدم قطعیت در خصوص مباحث اقتصادی و سرمایه‌گذاری وجود داشته و چشم‌پوشی از آن، منطقی نیست؛ مدیریت ریسک، مهندسی مالی، اقتصاد مهندسی و حیطه‌هایی از این دست، برای درنظر داشتن عدم قطعیت‌ها و مدیریت آن‌ها به‌کار می‌روند.
سرمایه اولیه یا ارزش فعلی سرمایه یا سرمایه شروع به کار، پولی است که صاحبان مشاغل برای راه‌اندازی کسب و کار جدید به آن احتیاج دارند، یا پولی است که برای سرمایه‌گذاری در پروژه‌ای مورد نیاز است؛ این بودجه، به کسب و کار کمک می‌کند تا هزینه‌های اولیه خود مانند فضای اداری یا تجهیزات را تأمین کند یا بتواند اصطلاحا استارت پروژه را بزند. افزایش سرمایه اولیه نیز گام مهمی در روند راه‌اندازی کسب و کار جدید است؛ به‌عبارت دیگر سرمایه‌گذاری اولیه، هزینه‌های لازم برای راه‌اندازی یک کسب و کار جدید را پوشش می‌دهد، هزینه‌هایی همچون: اجاره دفتر کار، مبلمان اداری، پرداخت صورت‌حساب آب و برق، خرید تجهیزات و ملزومات، استخدام خدمات حرفه ای (حسابدار یا وکیل)، موجودی انبار، حقوق کارمندان، هزینه سایت و دیجیتال مارکتینگ و ….
پول مربوط به سرمایه اولیه عموما فقط نیازهای ضروری یک استارت‌آپ مانند طرح کسب‌وکار و هزینه‌های عملیاتی اولیه – اجاره، تجهیزات، حقوق و دستمزد، بیمه و یا هزینه‌های تحقیق و توسعه (R&D) را پوشش می‌دهد.
اصطلاح سرمایه اولیه شرکت در حقیقت به نوع تامین مالی مورد استفاده در تشکیل یک استارت‌آپ اشاره دارد. سرمایه‌گذاری توسط سرمایه‌گذاران خصوصی تأمین می‌شود – معمولاً در ازای سهامی در شرکت یا سهمی در سود یک محصول. بسیاری از سرمایه اولیه یک شرکت ممکن است از منابع نزدیک به بنیان‌گذاران آن از جمله خانواده، دوستان و سایر آشنایان باشد. کسب سرمایه اولیه، اولین مرحله از چهار مرحله تامین مالی مورد نیاز برای تبدیل شدن یک استارت‌آپ به یک کسب و کار است. با جذب سرمایه اولیه مناسب، شرکت شانس موفقیت بیشتری برای نفوذ در بازار، ریسک در تولید، بازاریابی بهتر و … خواهد داشت.
به قلم: علیرضا محمودی فرد – مدرس درس اقتصاد مهندسی در دانشگاه و مشاور رئیس هیئت مدیره موسسه پیشرو بین‌الملل پردیس در امور همکاری‌های علمی و بین‌المللی
- نویسنده : علیرضا محمودی فرد
