به گزارش کلام قلم، اهمیت کتاب و کتاب خوانی بر هیچ کس پوشیده نیست و همانطور که می دانیم یکی از مهم‌ترین روش های افزایش توانمندی‌ها به ویژه در کودکان است. با گسترش علم و تکنولوژی و باز شدن پای شبکه های اجتماعی به زندگی ها، کتاب و کتابخوانی، این روزها به دست فراموشی سپرده […]
به گزارش کلام قلم، اهمیت کتاب و کتاب خوانی بر هیچ کس پوشیده نیست و همانطور که می دانیم یکی از مهم‌ترین روش های افزایش توانمندی‌ها به ویژه در کودکان است. با گسترش علم و تکنولوژی و باز شدن پای شبکه های اجتماعی به زندگی ها، کتاب و کتابخوانی، این روزها به دست فراموشی سپرده شده و متاسفانه آمار مطالعه در کشور ما به طرز وحشتناکی کاهش یافته است. متاسفانه نظام آموزشی نیز دانش‌آموزان را به مطالعه تشویق نمی‌کند و از سوی دیگر محصولات فرهنگی و کتاب، جزو کالاهای لوکس به شمار رفته و در سبد خانوارها قرار ندارد.
به طور مختصر برخی از عوامل مهمی که مانع مطالعه و عدم علاقه به فرهنگ کتاب و کتابخوانی می باشد عبارتند از: عوامل اقتصادی و گرانی کتابها- کاهش قدرت خرید خانواده – نداشتن علاقه و انگیزه برای مطالعه- اشتغالات ذهنی-تجاری شدن علم و مدرک – دل مشغولی جوانان – اختصاص دادن ساعات بیشتر به کار- بی حوصلگی و عدم انگیزه- رشد روزافزون فضاهای مجازی، گوشی همراه، اینترنت و … اما هنوز هم می توان در این مورد کاری کرد. اولین قدم این است که از خودمان بپرسیم چرا باید کتاب بخوانیم؟ یا فواید کتاب و کتابخوانی برای ما چیست؟ناگفته نماند که برخی از راهکارها باعث خواهد شد تا بدون اینکه از فرزندان بخواهید، خودشان شروع به مطالعه کنند: هدیه دادن کتاب به فرزندان- برنامه کتابخوانی در ایام ویژه سال- اختصاص فضای معینی از منزل به کتابخانه و کتابخوانی-تهیه یک تابلو برای نوشتن جملات خاص از کتاب ها-پیشنهادهایی برای ترغیب و تشویق خانواده ها به کتابخوانی و …
همچنین وقتی ما امروز با نسلی مواجهه هستیم که بیشتر وقت خود را صرف فضای مجازی و… می کند و در خانه ای که کتاب، خوانده نشده یا در انبارها خاک می خورند، چه توقعی می توان داشت؟! بی توجهی به کتاب و کتاب خوانی، نوعی بیماری فرهنگی و اجتماعی محسوب می شود که ناشی از فراگیر نشدن فرهنگ مطالعه و کتاب خوانی در بین قشرهای گوناگون مردم یک جامعه است که می تواند در دراز مدت ضربه های جبران ناپذیری بر پیکره فرهنگ کشورها وارد کند،
اگر بخواهیم کتاب و کتابخوانی را در بین قشرهای جامعه گسترش دهیم، باید به این مسئله به عنوان یک فرآیند درازمدت توجه کنیم؛ چرا که پرداختن به فعالیت های مقطعی راه به جایی نخواهد برد و کتاب و کتابخوانی تنها راه برای پرکردن اوقات فراغت نباشد و همواره باید سعی کرد که مطالعه به صورت کیفی مدنظر قرار گیرد. این امر باید پایه و بنیان استوار هر برنامه ریزی اصولی و آموزشی قلمداد شود و به صورت شعار یا تبلیغات انجام نشود. همچنین استفاده از تجربۀ سایر کشورها در ترویج و تعلیم فرهنگ کتابخوانی از اقدام های کارساز است که می توان از آن بهره جست.
نویسنده: الهام خورسند – پژوهشگر و مولف
