خبرنگار: سلام، لطفاً خودتان را معرفی بفرمایید؟ حسینی: با درود… بنام خالق هستی بخش، سیده فریده حسینی هستم، کارشناس رشته ی مهندسی کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی قصر شیرین. خبرنگار: با توجه علاقه به رشته ی ادبیات چرا این رشته را برای دانشگاه انتخاب نکردید؟ حسینی: برای بنده کشاورزی و باغ داری هم به نوعی تداعی […]
خبرنگار: سلام، لطفاً خودتان را معرفی بفرمایید؟
حسینی: با درود… بنام خالق هستی بخش، سیده فریده حسینی هستم، کارشناس رشته ی مهندسی کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی قصر شیرین.
خبرنگار: با توجه علاقه به رشته ی ادبیات چرا این رشته را برای دانشگاه انتخاب نکردید؟
حسینی: برای بنده کشاورزی و باغ داری هم به نوعی تداعی کننده هنر و ادبیات هست، چون در زندگی روزمره بیشتر با کشاورزی و باغ داری در ارتباط هستیم، به نظر بنده تمام کلمات ادبیات را می توان از طبیعت آموخت.
خبرنگار: نویسندگی را از چه سالی شروع کردید؟
حسینی: به طور جدی از سال ۱۳۹۵
خبرنگار: هدفتان از نوشتن چه بود؟
حسینی: احساسی که در نوشتن نهفته هست را نمی توان با هیچ چیز با ارزشی در دنیا عوض کرد، هدف من از نوشتن و مطالعه کردن به آرامش و آگاهی رسیدن است، تمام زندگی انسانها به کلماتی که در طول روز و زندگیشان می شنوند و بیان می کنند بستگی دارد، شاید تا به حال بیشتر ما به این موضوع توجه نکرده باشیم، که یک جمله تا چه اندازه می تواند حال ما را دگرگون کند. امیدوارم که اگر روزی شخصی نوشته های من را مطالعه کرد به ایشان حس خوبی هدیه دهد.
خبرنگار: از چه طریقی متوجه شدید که استعداد نویسندگی دارید؟
حسینی: من از دوران ابتدایی به نوشتن و مطالعه علاقه ی زیادی داشتم، ولی متاسفانه با توجه به شرایط زندگی روستایی دسترسی به کتاب و کتاب خانه بسیار دشوار بود، امکانات خاصی برای مطالعه بیشتر نداشتم، دوست داشتم بیشتر به سمت مطالعات عمومی بروم، بعضی از دل نوشته هایم رو به دوستان نزدیکم می دادم که بخوانند و نظرشان برایم جالب بود، همیشه حس خوبی از نوشته های من می گرفتند، شاید همین باعث شد که بیشتر بنویسم.
خبرنگار: شما بیشتر به چه سبکی نوشته هایتان را می نویسید؟
حسینی: خیلی به داستان کوتاه علاقه دارم و مینویسم، به روانشناسی نیز علاقه مند هستم، وگاهی مطالب خیلی کوتاهی در این مورد مینویسم.
خبرنگار: آیا به شعر هم علاقه دارید؟
حسینی: بله، شعر میتواند روح انسان را به ارتعاش بالایی برساند، همچنین جسم و جان آدمی را جلا دهد، همین موضوع من را به شعر گفتن تشویق می کند.
خبرنگار: بنظر شما خواندن کتاب های نویسنده های بزرگ چه تاثیری در کیفیت نوشتن نویسندگان و نوقلمان دارد؟
حسینی: تاثیر زیادی دارد از جمله کمک به درک جملات جدید که نویسندگان دیگر به کار می برند، از طرفی هم می تواند کمک زیادی به بهتر شدن نوقلمها باشد، هر کدام از نویسندگان به سبک های مختلف کلمات و جملات را کنار هم می چینند و به آنها معنی می بخشند، و همین چیدمان و مرتب کردن هست که ذهن ما را برای درک بیشتر و بهتر به چالش می کشد، یک نویسنده خوب خیلی بهتر با کلمات دوست می شود و معنا و تفسیر زیباتری از آنها را به مخاطبان انتقال می دهد.
خبرنگار: بهترین کتابی که خوانده اید کدام کتاب است؟
حسینی: کتاب کیمیا گر را خیلی دوست دارم، پائولوکویئلو، خیلی زیبا آدم ها را برای به هدف رسیدن و غلبه بر ترس تشویق می کند. در قسمتی از آن نویسنده گفته تنها یک چیز است که دسترسی به امید را غیر ممکن می سازد، ترس از باخت. ما باید به سمت هدف مان حرکت کنیم حتی اگر بارها در این راه شکست بخوریم، باید باخت را تجربه کرد تا به پیروزی رسید. هیچ گاه نباید شکست مانع به هدف رسیدن ما باشد.
خبرنگار: بنظر شما نویسندگی را چطور میشه یاد گرفت؟
حسینی: فقط باید قلم را بردارید و بنویسید، هر آنچه که در ذهن و فکر شما هست را باید به قلم بسپارید مطمئن باشید جملاتی به یادگار خواهید گذاشت که حتی خودتان را هم شگفت زده خواهد کرد.
خبرنگار: به نظر شما با چه تمریناتی می شود مهارت نویسندگی را ارتقا داد؟
حسینی: نویسندگی یک درک کامل از کلمات و جملات و ذهنی خلاق را لازم دارد ، برای کنار هم چیدن و معنی دادن به جملات باید دانش نویسندگی را بیاموزید. مطالعه کردن می تواند به مهارت شما در نویسندگی کمک کند.
خبرنگار: مشکلات جامعه امروز نویسندگان در چیست؟
حسینی: متاسفانه یکی از مشکلات حمایت نکردن جامعه از نویسندگان است ، همین امر باعث می شود که بیشتر جوانان با وجود استعداد داشتن در نویسندگی از نوشتن دوری کنند، زیرا نمی توان به عنوان یک حرفه و منبعی درآمد روی ان حساب کنند، باید برای چاپ چند بند کوتاه مبالغ زیادی را پرداخت کنند، حمایت نکردن جامعه از این قشر می تواند صدمه ی زیادی به خود آن ها و و فرهنگ یک ملت برساند. قلم نقش مهمی در سر نوشت انسانها دارد، نمی توان نسبت به وجود قلم در جامعه بی تفاوت بود.
قلم تاریخ وتمدن ملت را ثبت و یادآوری میکند.
خبرنگار: نکته و حرف پایانی تان را بفرمائید؟
حسینی: خیلی کوتاه بیان میکنم، نوشتن رهایی ذهن از تاریکی به سمت روشنایی است.نوشتن به زندگی معنا می بخشد، با نوشتن حتی میتوان دردها را تسکین داد .به جرأت میتوان گفت قلم می تواند بهترین دوست جامعه باشد .
